Gospodarka Chin
Chiny to komunistyczne państwo, które do niedawna należało do jednych z najbardziej odizolowanych od reszty świata. Wynikało to nie tylko z systemu politycznego, który był daleki od zachodnich standardów ale również odmienności kulturowej społeczeństwa. Chińskim komunistom udało się jednak dokonać czegoś wyjątkowego, przekształcili współczesne Chiny w dynamicznie rozwijający się kraj.
Chiny to około 1,5 miliarda mieszkańców, jedna czwarta ludzkości mieszka właśnie tam. To kultura mająca kilkutysiącletnią historię, kraj, który w przeszłości był zarówno wielkim imperium jak i staczał się ku upadkowi. Dzisiaj państwo środka to tygrys gospodarczy, posiadający gospodarkę rozwijającą się w tempie ponad dziesięciu procent w skali roku. Jak doszło do tego sukcesu w kraju rządzonym przez komunistów, gdzie oficjalnie panuje system centralnego planowania?
Na początku lat dziewięćdziesiątych władze partyjne postanowiły przeprowadzić reformy gospodarcze, które miały na celu utrzymanie władzy przez komunistów a jednocześnie podniesienie poziomu życia mieszkańców. Do tej pory stawiano na powszechna kolektywizację, dominowały wielkie przedsiębiorstwa państwowe. W tym względzie niewiele się zmieniło, różnica jest taka, że na rynek chiński dopuszczono kapitał zagraniczny. 1,5 miliarda Chińczyków, nawet biednych, to był ogromny rynek zbytu, tak więc kolejne koncerny zakładały tutaj przedstawicielstwa. Dodatkowo, niskie koszty pracy, skłaniały następnych do przenoszenia produkcji do Chin. Dzięki temu kraj w ciągu zaledwie kilkunastu lat stał się jednym z największych eksporterów na świecie a pewien procent społeczeństwa osiągnął sukces materialny.
Oczywiście, wada systemu chińskiego jest ogromne zróżnicowanie. Można przyjąć w uproszczeniu, że zachód kraju to tereny rolnicze, gdzie poziom życia jest bardzo niski. Z kolei wschód, głównie wybrzeże, to region mocno uprzemysłowiony, dokąd corocznie emigrują miliony. Takie miasta jak Szanghaj czy Pekin niczym nie różnią się od największych światowych metropolii.