Rada Polityki Pieniężnej

Rada Polityki Pieniężnej

Rada Polityki Pieniężnej jest organem ustawowym, wchodzącym w skład Narodowego Banku Polskiego. Można stwierdzić, że jest to jakby organ wykonawczy, który podejmuje w głosowaniach większość decyzji wynikających z możliwych kompetencji NBP. Niektórzy uważają, że RPP to pewnego rodzaju grono ekonomistów, którzy swoimi decyzjami w ogromnym stopniu wpływają na kształt polityki finansowej nie tylko banku centralnego ale również państwa.

Takie podejście wynika zapewne z dość szerokich kompetencji, zarówno NBP jak i samej Rady Polityki Pieniężnej. Rada działa przecież pod przewodnictwem prezesa Narodowego Banku Polskiego, a jej członkowie w odpowiedniej liczbie nominowani są przez najwyższe organy państwowe-Prezydenta, Sejm i Senat. Każdy z nich może powołać po trzy osoby na kadencję sześcioletnią. Dzięki temu członkowie rady obejmują poglądami szerokie spektrum sceny politycznej w Polsce.

Rada Polityki Pieniężnej ma ważne zadania, do najważniejszych należy ustalanie wysokości stóp procentowych. Odbywa się to po wcześniejszym przeanalizowaniu sytuacji gospodarczej w kraju, najnowszych wskaźników oraz spodziewanych procesów. Rada może podnieść, obniżyć lub pozostawić na dotychczasowym poziomie stopy procentowe. Decyzje rady w tym zakresie są zazwyczaj oczekiwane przez środowisko giełdowe, to od niej zależy kurs naszej waluty. Niektórzy ekonomiści uważają również, że rada może w dość znaczący sposób przyczyniać się do spowalniania bądź przyspieszenia rozwoju gospodarczego. Wskazują na fakt, że niskie stopy to tani kredyt i co za tym idzie więcej inwestycji. Inni w wyższych stopach widza ryzyko większej inflacji.

Rada Polityki Pieniężnej to również ustalanie obowiązkowej rezerwy bankowej, składanie sprawozdania o wykonaniu budżetu, współpraca przy opracowywaniu projektu ustawy budżetowej.

Obecnie przewodniczącym rady Polityki Pieniężnej jest Sławomir Skrzypek, prezes NBP. Wcześniej do grona najbardziej znanych należeli Hanna Gronkiewicz-Waltz oraz Leszek Balcerowicz. Wyjątkowość tego organu powoduje, że stanowisko to jest niezwykle prestiżowe w środowisku ekonomistów.